Diwenehi garis keturunan lan garis getih, basa lan kebiasaan umum lan hubungan budaya, wong Pakistan ora bisa misahake awake dhewe saka India lan nggawe identitas dhewe sing bisa nggabungake bangsane. Semono uga wong India kaya Sidhu sing angel nampa wong Pakistan minangka alien. Iki sing katon ing "Bisa hubungane luwih akeh karo wong Pakistan". Bisa uga, Sidhu nangisi pemisahan lan ngarep-arep yen India lan Pakistan bakal teka bebarengan lan bali menyang siji negara kaya biasane kanggo millennia.
''Bisa luwih akeh hubungane karo wong Pakistan tinimbang karo wong ing Tamil Nadu'' ngandika Navjot Singh Sidhu, biyen jangkrik lan saiki dadi menteri kabinèt ing India Negara Punjab bubar sawise Duwe nampa sambutan anget ing Pakistan nalika pelantikan Imran Khan minangka Perdana Menteri Pakistan sing dirawuhi minangka tamu pribadi Khan. Dheweke ngomong babagan afinitas kasta, mirip karo kebiasaan panganan lan basa lisan minangka faktor sing tanggung jawab kanggo hubungane karo Pakistan. Mbokmenawa dheweke duwe hubungan karo wong sing nganggo basa Punjabi lan budaya ing sisih liya, nanging dheweke wis nggawe kontroversi ing India babagan ekspresi ora bisa sesambungan karo wong India liyane ing Tamil Nadu.
Bangsa modern adhedhasar agama, ras, basa, etnis, utawa malah ideologi. Iku padha karo wong sing biasane nggawe bangsa. India minangka negara sing maneka warna ing kabeh dimensi kasebut. Kanggo bagean gedhe saka sajarah, India uga dudu siji entitas politik nanging tansah ana minangka bangsa sanajan ing wangun subliminal ing atine lan pikirane wong. Sacara historis, India ora nate nemtokake awake dhewe babagan persamaan wong. Saka ateisme nganti sanatanisme, malah agama Hindu wis dadi konglomerasi saka pirang-pirang sistem kapercayan sing maneka warna lan kontradiktif. Ora ana siji-sijine sistem kapercayan sing bisa ngumpulake wong ing wangun bangsa.
Ketoke, India ora tau dadi tanah sing percaya ing siji sistem sing dikodifikasi. Nanging, wong India padha golek bebener (alam eksistensi) lan mardika. Ing ngupaya bebener lan kamardikan utawa mardika saka samsara, wong nemokake manunggal sing longgar nyawiji wong maneka warna. Mbokmenawa, iki minangka benang umum sing ora katon sing nyambungake wong India nganti pirang-pirang millennia. Bisa uga, iki minangka sumber 'ngurmati keragaman', sumber utama nasionalisme India. Sidhu misale jek ora ngurmati babagan iki, mula dheweke kudu njaluk ngapura tanpa syarat marang warga saka kidul.
Nasionalisme Pakistan, ing sisih liya, adhedhasar "kesamaan" agama. Pendhiri Pakistan teka karo idea sing Muslim India mbentuk bangsa kapisah lan pangolahan sajarah mimpin kanggo pemisahan India. Iki pungkasane mbagi Muslim India dadi telung bagean karo India isih dadi omah kanggo jumlah Muslim paling akeh. Agama ora bisa nyekel wong Pakistan lan Bangladesh dibentuk ing taun 1971. Nasionalisme Pakistan saiki ditetepake minangka anti-Indianisme. Ora ana sing bisa nyekel wong Pakistan nanging kanggo emosi negatif anti-Indianisme iki.
Diwenehi garis keturunan lan garis getih, basa lan kebiasaan umum lan hubungan budaya, wong Pakistan ora bisa misahake awake dhewe saka India lan nggawe identitas dhewe sing bisa nggabungake bangsane. Semono uga wong India kaya Sidhu sing angel nampa wong Pakistan minangka alien. Iki sing katon ing "Bisa hubungane luwih akeh karo wong Pakistan". Bisa uga, Sidhu nangisi pemisahan lan ngarep-arep yen India lan Pakistan bakal teka bebarengan lan bali menyang siji negara kaya biasane kanggo millennia. Apa iki bisa? Sawetara taun kepungkur, aku kelingan takon pitakonan iki marang Imran Khan ing salah sawijining rapat ing Chatham House lan reaksi langsung yaiku "kita wis nglawan patang perang karo India". Dadi, ora nganti narasi lan persepsi sejarah ing loro-lorone konvergen. Ujare Sidhu lan film Bollywood kaya Bajrangi Bhaijaan bisa dadi faktor kontributor.
***
Penulis: Umesh Prasad
Penulis minangka alumnus saka London School of Economics lan mantan akademisi Inggris.
Pandangan lan panemu sing ditulis ing situs web iki mung saka penulis lan kontributor liyane, yen ana.
