Jagjit Singh dikenal minangka penyanyi ghazal sing paling sukses ing kabeh wektu sing entuk pujian kritis lan sukses komersial lan swarane sing nyenengake wis nyentuh jutaan ati.
Swara penyanyi Jagjit Singh wis nghipnotis jutaan wong ing India ing saindenging jagad. Penggemar dheweke edan amarga ghazal sing nggumunake - salah sawijining bentuk puisi sing paling nyebar lan populer, utamane ing Timur Tengah lan Asia Kidul. Jagjit Singh wis nguwasani seni ngungkapake rasa lara lan sedhih liwat lagu-lagu sing ditulis kanthi apik.
Perjalanane wong Jagmohan menyang Jagjit iki ora gampang. Bapake Jagmohan, Amir Chand, lair ing kulawarga Hindu nanging dheweke wis nganut agama Sikh lan saiki diarani Sardar Amar Singh. Kahanane pancen nggegirisi amarga dheweke mlarat lan kudu nyambut gawe sedina muput. Nanging, dheweke darmabakti kanggo sinau ing wayah wengi lan entuk proyek pemerintah ing ngendi dheweke pisanan dikirim ing Bikaner ing Rajasthan. Ing sawijining dina sing apik nalika dheweke lelungan saka Bikaner menyang kampung halamane Sri Ganganagar, dheweke ketemu karo cah wadon Sikh ayu jenenge Bachchan Kaur ing Sepur lan sawise obrolan padha miwiti ora rampung amarga padha nikah. Dheweke duwe 11 anak, mung papat sing isih urip, Jagmohan salah sijine lair ing Sri Ganganagar ing taun 1941.
Sawisé India mardika ing taun 1947, wektu iki dadi wektu sing angel banget kanggo negara amarga wiwit ngadeg ing sikilé lan saben wong berjuang kanggo pangan lan sarana kerja. Ing wektu sing angel, meh ora ana papan kanggo seni kaya musik. Nanging kaya critane, ing tengah-tengah iki ana wong enom sing janji metu saka lurung-lurung ing Sri Ganganagar ing Rajasthan ing sisih lor India.
Ing sawijining dina, bapake Jagmohan nggawa dheweke menyang guru agamane sing prédhiksi lan menehi pitutur yen Jagmohan bakal ngganti jenenge banjur ing sawijining dina dheweke bakal menangake jagad iki kanthi katrampilan khusus. Wiwit dina iku Jagmohan dadi Jagjit. Jaman kuwi ora ana listrik lan Jagjit biyen sinau ing ngisor lampu minyak tanah sawise maghrib sanajan dheweke ora sregep sinau. Jagjit nduweni katresnan lan semangat banget kanggo nyanyi wiwit cilik lan lagu pisanan sing dinyanyekake nalika isih sinau ing sekolah Khalsa lan banjur ing taun 1955 dheweke nyanyi kanthi gedhe. komposer. Dheweke uga nembang Gurbani (hymns agama) ing Gurudwaras - panggonan suci Sikh wiwit cilik.
Banjur Jagjit pindhah menyang Jalandhar ing Punjab ing India sisih lor kanggo sinau sing luwih dhuwur ing ngendi dheweke ngrampungake Sarjana Ilmu ing DAV College. Sajrone kuliah, dheweke nyanyi akeh lagu lan ing taun 1962, dheweke nyanyi lagu ing ngarep Dr Rajendra Prasad, presiden pertama India, nalika perayaan dina Tahunan kuliah. Bapake tansah kepéngin supaya Jagjit bisa sinau luwih sregep lan dadi insinyur utawa kantor birokrasi sing dianggep minangka tugas sing dihormati ing pamaréntahan, mula kanggo nyukupi kekarepane bapake, Jagjit lunga menyang Kurukshetra ing Haryana kanggo nindakake Master of Arts ing sajarah.
Sajrone dina sawise lulus, Jagjit tindak menyang Shimla ing Himachal Pradesh kanggo nyanyi ing acara tartamtu lan ora sengaja ketemu Om Prakash sing dadi aktor misuwur ing industri film India. Om Prakash kesengsem banget karo nyanyiane Jagjit, mula dheweke langsung njaluk Jagjit teka ing Mumbai, omah industri film lan musik India. Jagjit langsung sarujuk lan pindhah menyang Mumbai ing ngendi dheweke urip kanthi nindakake pakaryan aneh, banjur miwiti nggawe dhuwit kanthi nggawe jingle iklan lan nindakake pertunjukan langsung ing acara pesta.
Sayange, iki dudu perjalanan sing nyenengake kanggo Jagjit amarga dheweke ora bisa entuk apa-apa lan ditinggal tanpa dhuwit kanggo urip ing Mumbai, mula dheweke bali menyang omah lan ndhelik ing WC. Nanging, pengalaman iki ora mateni semangat Jagjit lan ing taun 1965 dheweke duwe tekad bakal nglampahi urip karo musik lan banjur pindhah maneh menyang Mumbai. Salah sawijining kanca sing paling cedhak karo Jagjit sing jenenge Haridaman Singh Bhogal ngatur dhuwit supaya Jagjit lelungan menyang Mumbai lan uga bakal ngirim dhuwit kanggo mbantu dheweke urip ing kutha gedhe. Jagjit pancen njaluk bantuan dhuwit saka kancane sing loman, nanging ing dina-dinane dheweke ngalami akeh kesulitan.
Jagjit pungkasanipun sinau musik klasik saka penyanyi misuwur ing wektu iku - Mohammed Rafi, KL Sehgal lan Lata Mangeshkar. Banjur kapentingan ing karir profesional ing musik luwih maju lan dheweke mutusake kanggo entuk latihan format ing musik klasik saka Ustad Jamal Khan lan Pandit Chagan Lal Sharma ji. Sing nggumunake nalika dheweke berjuang ing Mumbai, dheweke malah nindakake manggung akting cilik ing film sutradara Subhash Ghai 'Amar' minangka kanca protagonis utama.
Kulawargane Jagjit babar pisan ora ngerti yen dheweke ana ing Mumbai amarga dheweke biasa mulih nalika liburan kuliah. Suwi ora dolan menyang omah, bapake takon marang adhine Jagjit supaya njaluk informasi marang kanca-kancane Jagjit babagan papan panggonane. Sanadyan ana kancane sing ngandhani adhine Jagjit yen Jagjit wis mandheg sinau lan pindhah menyang Mumbai nanging adhine milih meneng babagan iki. Sawise udakara sewulan, Jagjit dhewe nulis layang marang kulawargane sing ngandhani kabeh sing bener lan dheweke uga mandheg nganggo sorban amarga dheweke rumangsa industri musik ora bisa nampa penyanyi Sikh. Bapake nesu banget ngerti bab iki lan wiwit dina iku ora ngomong karo Jagjit.
Nalika dheweke manggon ing Mumbai, Jagjit entuk kesempatan kerja karo perusahaan HMV, perusahaan musik gedhe ing jaman kasebut lan EP pisanane (play extension) dadi populer banget. Dheweke banjur ketemu karo Chitra Dutta, wong Bengali nalika nembang jingle iklan duet lan kagete Chitra wiwitane ora seneng karo swarane Jagjit. Chitra nikah nalika iku lan duwe anak wadon nanging dheweke pegatan ing taun 1968 lan Jagjit lan Chitra nikah ing taun 1971. Iki minangka taun sing mulya kanggo Jagjit Singh lan dheweke lan Chitra diarani 'pasangan Ghazal'. Dheweke dikaruniai anak lanang sing jenenge Vivek.
Ing taun iki Jagjit duwe album musik super hit sing jenenge 'Super 7'. Album sing paling penting lan legendaris yaiku 'The Unforgettables' nggunakake paduan suara lan instrumen elektronik, kesempatan sing diwenehake dening HMV marang dheweke sawise dheweke dadi bintang sewengi lan iki pancen prestasi gedhe pisanane. 'The Unforgettables' minangka album sing laris banget nalika ora ana pasar kanggo album kajaba film. Dheweke nampa cek INR 80,000 ing taun 1977, sing jumlahe gedhe banget. Sawise ndeleng Jagjit sukses, bapake wiwit ngomong maneh.
Album kapindho Jagjit 'Birha Da Sultan' metu ing taun 1978 lan akeh lagu-lagune sukses. Saklajengipun, Jagjit lan Chitra ngrilis total 1987 album. Dheweke dadi musisi India pisanan sing ngrekam album CD murni digital 'Beyond Time' ing taun 18 sing direkam ing pesisir manca ing njaba India, ing tengah-tengah sukses iki, Jagjit lan Chitra ngalami tragedi pribadi sing ngrusak. Putrane Vivek tilar donya amarga kacilakan dalan nalika umure 1990 taun. Sawisé tragedi sing nglarani iki ing taun XNUMX, Chitra lan Jagjit padha mandheg nyanyi.
Jagjit bali nembang ing taun 1992 lan menehi swara marang akeh pujangga. Dheweke ngasilake pirang-pirang album karo penulis Gulzar lan nyipta lagu-lagu kanggo drama televisi 'Mirza Ghalib' sing ditulis dening Gulzar. Jagjit uga nyilih swarane kanggo 'Geeta Shloko' lan 'Shree Ram Charit Manas' lan himne kasebut nalika diwaca dening Jagjit Singh menehi rasa swarga marang para pamireng. Sawetara karya paling apik Jagjit muncul sawise dheweke kelangan putrane amarga iki katon duwe pengaruh sing nyenengake ing atine. Ing India, wong-wong padha ngerti musik klasik nanging cara swara Jagjit nyambungake karo wong biasa pancen apik tenan. Sanadyan dheweke nyanyi kanthi swara sing nyenengake, dheweke pancen wong sing ramah lan nyenengake. Dheweke seneng sepedaan amarga ngelingake pemuda iki.
Wong saka saben klompok umur ora mung ngujo nyanyian Jagjit Singh nanging uga lirik lan komposisi ghazal sing nyenengake. Jagjit nindakake puisi sing apik lan menehi pakurmatan marang saben penulis lagu kanthi gaya dhewe-dhewe. Dhèwèké tansah nyengkuyung marang kanca-kancané sing tansah duwé hubungan rukun. Ing taun 1998, dheweke nandhang serangan jantung sing abot, banjur dhokter menehi saran supaya dheweke kudu nglakoni operasi bypass sing ora sarujuk. Dheweke malah mutusake kanggo ngunjungi kancane ing Dehradun, Uttrakhand sing spesialis ayurveda lan Jagjit percaya marang perawatan kasebut. Sawise sewulan dheweke nerusake kerjane.
Jagjit Singh minangka siji-sijine penyanyi-komposer India sing wis ngasilake rong album kanggo mantan Perdana Menteri India Atal Bihari Vajpayee sing dadi pujangga - diarani Nayi Disha lan Samvedna. Ing taun 2003, dheweke nampa Padmabhushan, penghargaan sipil paling dhuwur nomer telu ing negara kasebut amarga kontribusi kanggo nyanyi. Ing taun 2006, piyambakipun pikantuk Penghargaan Prestasi Seumur Hidup Guru. Sayange, tragedi liyane kedadeyan ing taun 2009 nalika putri Jagjit lan Chitra tilar donya sing nyebabake dheweke klelep maneh ing rasa sedhih.
Ing taun 2011, sawise umur 70, Jagjit mutusake kanggo nindakake konser '70' ing ngendi dheweke nampilake lagu kanggo mengenang putrane sing diarani 'Chitti Na Koi Sandes, Jaane Who Kaunsa Desh, Jahan Tum Chale Gaye' dijarwakake minangka 'ora ana layang utawa pesen, ora ngerti ngendi panggonan sing wis sampeyan tindak'. Ing September 2011 Jagjit Singh ngalami pendarahan otak lan sawise koma sajrone 18 dina, dheweke tilar donya tanggal 10 Oktober 2011. Wong iki njupuk ghazal menyang wong biasa lan dheweke entuk sukses gedhe amarga akeh lagu-lagune sing dianggep klasik. Dheweke mesthi paling populer penyanyi ghazal kabeh wektu. Lagu-lagune 'Jhuki Jhuki Si Nazar' lan 'Tum Jo Itna Muskra Rahe Ho' saka film Hindi Arth mratelakake ode tanpa wates kanggo raos tresna lan semangat lan admiration bisu. Lagu-lagune kaya 'Hosh Walon Ko Kya Khabar Kya' lan 'Hothon Se Chhu Lo Tum' ngungkapake rasa sedhih, kangen, lara perpisahan lan katresnan siji-sisi. Jagjit Singh wis ninggalake warisan sing apik saka lagu-lagu sing nggumunake sing bakal ditresnani dening mayuta-yuta pamireng ing wektu sing suwe.
***
