Masyarakat ing kabeh tingkat kudu sensitized babagan pentinge buruh sanitasi lan kontribusi kanggo masyarakat. Sistem reresik manual kudu dibusak kanthi cepet kanthi sistem reresik mekanis. Nganti wektu scavenging manual digunakake, langkah-langkah safety kudu dipesthekake kanggo ningkatake kualitas urip.
The buruh sanitasi mbentuk pilar sistem reresik umum. Biasane karya reresik iku mekanis lan non-manual. Nanging, buruh sanitasi ing India (disebut Safai Karamchari), sayangé isih terus nganggo pendekatan manual kanggo ngresiki area umum amarga kekurangan dana lan sumber daya.
Ana kemajuan luar biasa ing jangkoan sanitasi ing India, ing taun-taun pungkasan; saka dialog pindhah menyang manajemen sampah (1). Prakiraan riset adhedhasar bukti nuduhake manawa ana kira-kira 5 yuta buruh sanitasi ing India lan ana sangang jinis ing rantai nilai sing beda-beda miturut tingkat paparan risiko lan pangenalan kebijakan (2).
Masalah Utama sing diadhepi para pekerja sanitasi ing India
Masalah Kesehatan
Tantangan kesehatan sing gedhe banget diadhepi dening para pekerja sanitasi sanajan sinau winates wis ditindakake kanggo entuk wawasan babagan para pekerja sanitasi.
Buruh kasebut makarya ing lingkungan sing, sawise latihan pirang-pirang taun, pangarep-arep dhasar saka norma safety minimal banget kurang utawa ilang. Ora ana norma sing ditetepake kanggo kahanan layanan, syarat safety, tunjangan risiko, tutup asuransi lan pranata kaya sepatu, sarung tangan, topeng lan tutup sirah nganti sikil sing dirancang kanggo tujuan kasebut.
Tingkat kematian buruh sing ngresiki saluran pembuangan kaping lima luwih akeh tinimbang wong India kutha liyane ing antarane umur 15 lan 59. Umur rata-rata buruh nalika mati kacathet minangka 58 taun. Jumlah total tiwas wis suda ing antarane Safai Karamcharis sajrone pirang-pirang taun nanging isih dhuwur yen dibandhingake karo pakaryan liyane. Rata-rata tingkat kematian taunan ing antarane Safai Karamcharis yaiku 9 saben 1,000 dibandhingake karo 6.7 kematian saben 1,000 ing antarane populasi umum (4; 5)
Buruh mati amarga sesak napas sing disebabake dening asupan gas sing mbebayani nalika ngresiki manholes kanthi manual. Buruh sing ana ing jero saluran pembuangan lan kena metana lan hidrogen sulfur tinimbang oksigen, 'sing tumindak kanthi cara sing padha karo sianida, kanthi inhibisi enzim ambegan cytochrome oxidase. Wis kira-kira meh 1800 buruh wis tiwas ing dasawarsa pungkasan. Kontak karo zat gas kasebut nyebabake 'kelangan napsu, memori sing kurang, cairan ing paru-paru, iritasi mata, lan sesak ambegan, nyeri dada, tenggorokan, lan ilang libido.
Buruh duwe hubungan sing bertentangan karo peralatan safety. Buruh ora ngerti babagan pentinge peralatan kasebut. Kajaba iku, dheweke rumangsa ngganggu karyane. Contone, angel nyekel shovel nalika ngresiki saluran lan sarung tangan sing disedhiyakake asring longgar lan geser. Umume buruh nganggep mesin minangka pengganti tinimbang nglengkapi karyane, lan wedi yen mesin anyar bakal ngganti tinimbang mbantu kerjane lan tetep aman (7).
alangan sosial
Umume asring dikucilake lan distigmatisasi (biasane kalebu klompok sub-kasta Dalit sing paling murah). Kerentanan kasta, kelas lan jender mbatesi pilihan urip sing bisa ditindakake para pekerja kasebut lan umume ora duwe akses sing cukup lan dibutuhake kanggo pendidikan, kesehatan, tanah, pasar, pendanaan, amarga status sosial. Dheweke milih profesi iki minangka kelanjutan sejarah kulawarga lan tradisi. Akeh sing mlebu ngganti wong tuwane. Pakaryan buruh sanitasi tetep (sing digarap pemerintah) malah janji bakal ngganti proyek kanggo bocah-bocah yen ana kedadeyan marang wong tuwa. Aspek kulawarga bakal luwih pocapan minangka asring loro bojo lan bojo ing proyek sanitasi, lan iki watesan pilihan alternatif kanggo anak-anake amarga lack of cahya lan gawan biases (7). Kekurangan sosial-ekonomi buruh sanitasi ora mung babagan kasta lan upah. Ana sejarah penindasan lan kekerasan marang dheweke ing bidang sosial-ekonomi-budaya (8).
Ana macem-macem inisiatif lan undang-undang Pemerintah sing dirumusake lan dileksanakake kanggo nglindhungi hak-hak buruh kasebut kayata PEMSA (Pencegahan lan Penghapusan). Manual Scavenging Act), Prevention of Atrocities Act, komisi kayata National Safai Karmchari Commission (NSKM), lan skema sing kasedhiya liwat National Safai Karmchari Development and Finance Corporation (NSKFDC) lan SC/ST Development Corporation (SDC) ing tingkat nasional lan Maha Dalit Vikas Missions. ing tingkat negara, akses kanggo ameliorating rencana punika kangelan ageng. Iki amarga umume buruh sanitasi ora ngerti hak-hak kasebut miturut skema kasebut; sanajan dheweke ngerti, dheweke ora ngerti proses kanggo entuk manfaat. Salajengipun, amarga akeh buruh sanitasi miskin kutha lan manggon ing pemukiman informal, dheweke ora duwe dokumen sing cukup kayata bukti panggonan, akte kelahiran lan kertu identitas, saengga ora mungkin kanggo nglamar skema kasebut (8). Ora ana nomer sing kasedhiya kanggo karyawan sing kerja ing industri iki tinimbang buruh sing kerja ing sektor formal.
Masalah keuangan
Ora ana kontrak kerja/perlindungan lan eksploitasi resmi: Mayoritas buruh iki ora ngerti syarat kerja, spesifik struktur lan jadwal renumerasi. Yen njaluk gaji, diancam PHK. Buruh sing dipekerjaake dening sub-kontraktor malah luwih elek lan beroperasi ing kekosongan informasi, adoh saka proteksi lapangan kerja resmi (7). Pasinaon nuduhake manawa para pekerja kasebut luwih dieksploitasi utamane ing syarat-syarat kontrak lan diwenehi upah sing luwih murah tinimbang pedoman sing diwenehake pemerintah lan kepeksa kerja suwene ing swasana sing ora sehat (9).
Ora ana tawar-menawar kolektif: Buruh iki asring dipecah-pecah lan ngubengi macem-macem kutha kanthi kelompok cilik lan ora bisa ngumpul kanggo mbentuk kolektif. Umume wong-wong mau disewa dening agensi kasebut sing asring muter ing antarane kutha-kutha lan sanajan ing ngendi para pekerja ana akeh, dheweke ora entuk kekuwatan tawar kolektif amarga wedi yen bisa digunakake lan pungkasane bakal kelangan pakaryan. Kajaba iku, dheweke uga ora duwe dhukungan eksternal kanggo mbantu miwiti pembentukan lan tumindak kolektif (7).
Biaya ciloko lan penyakit internalized: Buruh karo taun cahya wis internalized penyakit lan masalah kesehatan lan wis ditampa minangka kedadean biasa lan kajaba diselidiki luwih ora malah nggandhengake masalah kesehatan minangka njedhul saka proyek. Akibate, dheweke nganggep ciloko lan penyakit sing ana gandhengane karo kerja minangka masalah pribadi lan nanggung biaya perawatan lan penghasilan sing ora kejawab. Buruh kontrak ora duwe cuti lara minangka bagean saka kontrak lan luwih dihukum amarga lara kasebut kanthi mbayar upah kanggo dina-dina lara.
Penyebab Masalah
Mayoritas masalah yaiku. fisik, mental, sosial lan financial ngadhepi dening buruh sanitasi amarga lack saka kawruh dhasar lan kesadaran gegandhengan karo persepsi kaku sing wis percolated menyang sistem kapercayan kekiyatan kerjo iki. Dheweke ora duwe kajelasan utawa salah informasi babagan peran lan tanggung jawabe. Iki amarga ora ana definisi sing jelas lan sempit lan ora kalebu macem-macem karya. Iki minangka klompok wong sing maneka warna saka segi jumlah pegawe, jender, lan lokasi. Iki kalebu ing sektor sing ora diatur lan kudu diklasifikasikake, supaya bisa nggawe kabijakan lan rancangan program sing cocog lan kustomisasi. Umume masalah sing diadhepi para pekerja wis dadi masalah prilaku internal. Ora ana nomer sing kasedhiya kanggo sing makarya kanggo buruh sing melu industri iki (10).
Ana upaya kanggo nggawe solusi kanggo masalah kasebut nanging wis ketemu karo asil sing beda-beda. Solusi kasebut wiwit saka aktivisme lan advokasi dening macem-macem LSM, nganti peraturan resmi pemerintah. Dheweke wis ketemu kanthi sukses sing winates, kaya sing dibuktekake ing laporan warta saben dina sing nyorot pati luwih akeh buruh. Ana perlu kanggo nyipta solusi lan mbangun kapasitas tenaga kerja sing minangka gabungan saka inovatif lan pangguna-sentris nggawe sambungan intrinsik lan komprehensif lan pangerten para pekerja kasebut.
Masalah kasebut bisa ditanggulangi kanthi ngajari lan menehi penyuluhan babagan hak-hak lan hak-hak program kasebut.
Kajaba iku, masyarakat ing kabeh tingkat kudu sensitized babagan pentinge buruh sanitasi lan kontribusi kanggo masyarakat. Sistem reresik manual kudu dibusak kanthi cepet kanthi sistem reresik mekanis. Nganti wektu scavenging manual digunakake, langkah-langkah safety kudu dipesthekake kanggo ningkatake kualitas urip. Iki bisa dicegah liwat manajemen program sing ngarahake mbangun kapasitas lan ngembangake gudang para pekerja kasebut sing bisa luwih bisa ngembangake program kebijakan lan perencanaan khusus kanggo nglindhungi tenaga kerja iki.
***
Cathetan Suku
1. Raman VR lan Muralidharan A., 2019. Nutup loop ing kampanye sanitasi India kanggo keuntungan kesehatan masyarakat. The Lancet VOLUME 393, EDISI 10177, P1184-1186, 23 MARET 2019. DOI : https://doi.org/10.1016/S0140-6736(19)30547-1
2. Proyek, Para Buruh Sanitasi. Proyek Tenaga Sanitasi. [Nyambung] http://sanitationworkers.org/profiles/
3. Corporation, National Safai Karmacharis Finance & Development. [Nyambung] http://sanitationworkers.org/profiles/
4. Umum, Registrar. 2016.
5. Salve PS, Bansod DW, Kadlak H 2017. Safai Karamcharis ing Siklus Ganas: Sinau ing Perspektif Kasta. . 2017, Vol. 13. Kasedhiya online ing https://www.epw.in/journal/2017/13/perspectives/safai-karamcharis-avicious-cycle.html
6. Nganalisa Manual Scavenging Death Rate liwat Kahanan Kritis lan Cara kanggo Njamin Safety. S Kamaleshkumar, K & Murali, Lokesh & Prabhakaran, V & Anandhakumar. 2016.
7. Kawat, Ngerteni Pekerja Sanitasi India Kanggo Ngatasi Masalahe. [Nyambung] https://thewire.in/labour/understanding-indias-sanitation-workers-to-better-solve-their-problems
8. Shikha, Shashi. Indian Express. [Online] 2018. https://indianexpress.com/article/opinion/swacch-bharat-mission-needs-to-clean-up-the-lives-of-sanitation-workers-5466596/
9. Karamcharis, Komisi Nasional kanggo Safai. [Online] 2009 https://ncsk.nic.in/sites/default/files/Binder2.pdf
10. Napa buruh sanitasi India ora dadi prioritas sapa wae. [Online] Hindustan Times , Juni 2019. https://www.hindustantimes.com/editorials/why-india-s-sanitation-workers-are-nobody-s-priority/story-Ui18pROrNh8g0PDnYhzeEN.html
11. Tiwari, RR 2008. Occupational health hazards in sege and sanitary workers. sl: Indian J Occup Environ Med., 2008. Kasedhiya online ing http://www.ijoem.com/article.asp?issn=0973-2284;year=2008;volume=12;issue=3;spage=112;epage=115;aulast=Tiwari
***
Penulis: Ramesh Pandey (Profesional Kesehatan)
Pandangan lan panemu sing ditulis ing situs web iki mung saka penulis lan kontributor liyane, yen ana.
