Perawatan Lansia ing India: Imperatif kanggo Sistem Perawatan Sosial sing Mantap

Kanggo sukses nggawe lan nyedhiyakake sistem perawatan sosial sing kuat kanggo wong tuwa ing India, sawetara faktor bakal dadi penting. Kaping pisanan, sistem kesehatan medis khusus lan gratis kudu ana. Pamrentah enggal ngluncurake skema perawatan kesehatan gratis sing diarani Ayushman Bharat kanggo ngrampungake 100 yuta kulawarga sing dipilih adhedhasar sensus adhedhasar penghasilan. Iki minangka langkah sing janjeni lan yen sukses bakal migunani kanggo wong tuwa sing akeh utamane ing padesan. Kapindho, panyedhiya perawatan sosial sing dilatih kanthi apik (kajaba saka profesional medis) bakal dadi penting supaya bisa ngirim layanan perawatan sosial kanthi efisien kanggo wong tuwa.

India minangka salah sawijining negara paling gedhe ing donya kanthi total populasi 1.35 milyar lan jumlah iki samesthine bakal tekan 1.7 milyar ing taun 2050. India samesthine bakal ngluwihi populasi China ing taun 2024 lan dadi negara paling padhet ing planet iki.

Pangarep-arep urip nalika lair wis tambah luwih saka 10 taun ing rong dekade kepungkur lan saiki udakara 65 taun utamane amarga layanan kesehatan sing luwih apik sing nyumbang kanggo ngontrol kematian bayi lan bocah, ngilangi penyakit sing ngancam nyawa lan nutrisi sing luwih apik. Umume wong diwasa ing India saiki duwe minimal 10 taun sawise pensiun saka kerja. Distribusi populasi miturut umur ing India nuduhake yen udakara 6% saka total populasi umure luwih saka 65 taun. 1 saka saben 5 wong, yaiku udakara 300 yuta wong bakal umure luwih saka 60 taun ing taun 2050, dene jumlah wong sing umure luwih saka 80an bakal mundhak kaping pitu. Segmen akeh paling gedhe saka populasi tuwa India iki uga paling rawan amarga nandhang cacat, penyakit, penyakit lan kelainan mental.

Sektor perawatan sosial minangka bagean integral saka pertumbuhan ekonomi negara. Sektor iki nyedhiyakake dhukungan fisik, emosional lan sosial liwat layanan khusus kanggo bocah utawa wong diwasa kanthi kabutuhan khusus lan wong tuwa. Wong-wong iki ana ing tahapan urip sing beda-beda, ana risiko utawa duwe kabutuhan khusus amarga penyakit, cacat, tuwa utawa mlarat. Dheweke mbutuhake layanan kesehatan dening profesional medis sing dilatih ing rumah sakit utawa omah. Dheweke butuh perawatan lan dhukungan saka pengasuh sing dilatih supaya bisa urip saben dina kanthi mandiri kanthi kontrol lan kamulyan. Layanan perawatan sosial bisa diwenehake ing omah dhewe, pusat dina utawa omah perawatan.

Nyedhiyakake perawatan lan dhukungan kanggo wong tuwa minangka komponen penting ing sektor perawatan sosial. Ing India, ing ngendi populasi wong tuwa saya tambah kanthi tingkat 500% sing dhuwur banget, penting kanggo ngerti kepiye populasi sing berkembang iki bisa diwenehake perawatan sosial sing tepat sajrone dekade pungkasan.

Wong tuwa ngadhepi kabutuhan lan tantangan tambahan sing gegandhengan karo umur. Dheweke duwe kabutuhan fisik, medis, sosial, emosional lan spiritual. Nalika umure meh 75-80 taun, dheweke butuh pitulungan lan perawatan ing rutinitas saben dinane sing mbantu dheweke tetep mandiri nalika nampa bantuan kanggo tugas saben dina sing wis angel ditindakake. Mobilitas penting banget kanggo wong tuwa lan cara transportasi sing apik migunani.

Wong tuwa duwe kabutuhan medis sing luwih dhuwur kanggo tetep sehat lan nyaman kalebu nutrisi sing tepat lan pangiriman layanan kesehatan sing tepat wektu. Dheweke uga duwe kabutuhan intelektual lan sosial mula kudu komunikasi karo wong liya lan nindakake tugas sing disenengi, yen ora, dheweke rumangsa sepi lan rawan. Depresi umum banget ing wong tuwa amarga dheweke wis ilang rasa duweke sawise ngrampungake akeh urip lan bisa uga ngalami rasa kelangan.

Disparitas sosio-ekonomi lan jender ing negara berkembang kaya India ndadekake wong tuwa luwih rentan marang tumindak ala, penyalahgunaan lan pengecualian sosial. Keprigelan utama kanggo wong tuwa ing India yaiku watesan finansial kanggo nyukupi biaya kesehatan amarga umume kudu dikelola metu saka kanthong.

Infrastruktur lan layanan kesehatan umum saiki kalebu perawatan geriatrik banget winates. Kesehatan sing apik lan layak umur tuwa omah-omah umume dikonsentrasi ing wilayah kutha nglirwakake pendhudhuk deso sing meh 67 % saka populasi. Ing deso, mobilitas winates, medan sing angel lan kemampuan finansial sing winates ngalangi akses menyang perawatan kesehatan dening wong tuwa.

Masalah kritis sing diadhepi dening mayoritas wong tuwa ing India yaiku ketergantungan finansial. Sistem kulawarga gabungan tradisional ing India sing wis dadi papan perlindungan utama kanggo wong tuwa wis rusak amarga urbanisasi lan modernisasi kanthi cepet sing nyebabake kulawarga nuklir luwih akeh. Pendhidhikan lan lapangan kerja wis ngganti struktur sosial negara sajrone dekade kepungkur.

Tren kasebut ing masyarakat duwe pengaruh langsung marang wong tuwa. Dheweke rentan kanggo penyalahgunaan fisik lan psikologis, dheweke nandhang kuatir lan depresi lan butuh akses menyang layanan kesehatan mental. Ana bedane sing luar biasa ing demografi, jender lan karakteristik ekonomi wong tuwa ing India. Rusak ing sistem budaya lan tradisional India nyebabake masyarakat sing luwih individualis sing nyumbang kanggo pamisahan sosial lan nggawe wong tuwa luwih rentan.

Kanggo sukses nggawe lan nyedhiyakake sistem perawatan sosial sing kuat kanggo wong tuwa ing India, sawetara faktor bakal dadi penting. Kaping pisanan, sistem kesehatan medis khusus lan gratis kudu ana. Pamrentah enggal ngluncurake skema perawatan kesehatan gratis sing diarani Ayushman Bharat kanggo ngrampungake 100 yuta kulawarga sing dipilih adhedhasar sensus adhedhasar penghasilan. Iki minangka langkah sing janjeni lan yen sukses bakal migunani kanggo wong tuwa sing akeh utamane ing padesan.

Kapindho, panyedhiya perawatan sosial sing dilatih kanthi apik (kajaba saka profesional medis) bakal dadi penting supaya bisa ngirim layanan perawatan sosial kanthi efisien kanggo wong tuwa. Iki bisa uga ana ing omah dhewe utawa ing omah utawa pusat perawatan khusus. Saiki India ora duwe prasarana utawa sumber daya manungsa. Sawise infrastruktur kasebut diadegake, uga penting kanggo nggawe kabijakan sing ketat lan ngawasi etika praktik ing perawatan sosial.

***