Jangkoan kesehatan universal nasional diluncurake ing negara kasebut. Kanggo sukses, implementasine lan eksekusi sing efisien dibutuhake.
Institusi utama ing masyarakat apa wae nindakake fungsi lan dhasar saben sistem kasebut, yaiku kesehatan utawa ekonomi padha. Tujuan dhasar saka sistem kesehatan yaiku nyedhiyakake layanan kesehatan kanggo kabeh anggota masyarakat liwat macem-macem fungsi. Sembarang panyedhiya layanan kanggo wong liya mung minangka ijol-ijolan ekonomi sing ana wong sing adol lan liyane sing tuku. Dadi, iki jelas kalebu ijol-ijolan dhuwit.
Kanggo fungsi sistem kesehatan sing efisien kudu ana kejelasan babagan carane sistem kasebut dibiayai. Sistem kesehatan sing sukses dumadi saka rong komponen. Kaping pisanan, kepiye dhuwit kasedhiya kanggo mbiayai lan nomer loro, yen dana kasedhiya, kepiye layanan bakal diwenehake kanggo pangguna.
Negara-negara maju ing donya wis nggawe sistem unik sing cocog karo kabutuhan bangsane. Contone, Jerman duwe asuransi kesehatan sosial sing wajib kanggo kabeh warga negara. Inggris wis nyipta kerangka kebijakan dhewe kanggo negara kesejahteraan. Sawisé Perang Donya II, Inggris ngadhepi masalah sosial lan finansial lan banjur ngembangake sistem kesejahteraan sing nyedhiyakake limang layanan dhasar kanggo kabeh warga. Layanan kasebut kalebu omah, kesehatan, pendidikan, pensiun kanggo wong tuwa lan tunjangan kanggo wong sing nganggur. Sistem perawatan kesehatan sing diarani NHS (Skema Kesehatan Nasional), minangka bagean saka limang dimensi kesejahteraan ing Inggris, njamin pangiriman layanan kesehatan gratis kanggo kabeh warga amarga kabeh biaya panyedhiya layanan kasebut ditanggung dening pemerintah liwat koleksi pajak.
Amerika Serikat nduweni fasilitas asuransi kesehatan swasta sukarela sing premi dirancang adhedhasar risiko kesehatan sing ana, sanajan asuransi iki ora wajib kanggo warga. Singapura wis ngrumusake Medical Saving Account (MSA) yaiku akun tabungan sing perlu kanggo kabeh wong lan dhuwit saka akun iki mung bisa digunakake kanggo layanan sing gegandhengan karo kesehatan.
Aspek sing paling penting saka kabeh jinis sistem kesehatan ing sawijining negara yaiku babagan carane dhuwit utawa dana bakal kasedhiya kanggo nyedhiyakake layanan kesehatan. Kaping pisanan, dana kasebut kudu cukup kanggo nutupi kabeh populasi. Kapindho, yen dana kasebut cukup kasedhiya, mula kudu digunakake kanthi efektif kanthi transparansi maksimal. Loro-lorone aspek kasebut pancen angel digayuh utamane yen ana sing mikir duwe sistem sing padha ing negara berkembang.
Ing negara kaya India, ora ana model sing ramping kanggo entuk layanan kesehatan. Sawetara layanan diwenehake kanthi gratis ing rumah sakit sing diduweni pemerintah, dene sawetara bagean warga - utamane kelompok penghasilan ndhuwur lan menengah- duwe kabijakan asuransi pribadi adhedhasar risiko kesehatan kanggo nutupi biaya medis saben taun. Bagean masyarakat sing cilik banget diwenehake jangkoan kulawarga sing apik liwat majikane.
Nanging, mayoritas (udakara 80 persen) saka pendanaan kanggo biaya medis (kalebu akses menyang fasilitas lan obat-obatan) ditindakake liwat pengeluaran sing metu saka kantong. Iki ndadekake beban gedhe ora mung pasien nanging kabeh kulawarga. Dhuwit kasebut kudu ditata dhisik (biasane diutangi njalari utang) banjur mung layanan kesehatan sing bisa dimanfaatake. Biaya perawatan kesehatan sing apik lan mundhak meksa kulawargane ngedol aset lan tabungan lan skenario iki nyebabake 60 yuta wong saben taun dadi mlarat. Sistem kesehatan India kabeh wis ngalami ketegangan amarga kekurangan dana, infrastruktur lan sumber daya manungsa.
Ing acara Hari Kamardikan India sing kaping 72, Perdana Menteri Narendra Modi ngumumake kanthi semangat ing pidato umum sing ngandhani rencana kesehatan anyar kanggo warga ing saindenging negara sing diarani 'Ayushman Bharat' utawa Misi Perlindungan Kesehatan Nasional. Ing Ayushman Bharat Skema tujuane nyedhiyakake jangkoan kesehatan terjamin taunan INR 5 Lakh (udakara GBP 16,700) kanggo udakara 100 yuta kulawarga ing saindenging negara. Kabeh ahli waris saka skema iki bisa entuk manfaat tanpa awis kanggo perawatan kesehatan sekunder lan tersier kanggo kabeh kulawarga saka rumah sakit milik pemerintah uga rumah sakit swasta sing diduweni pemerintah ing ngendi wae ing negara kasebut. Kriteria eligibility bakal adhedhasar Sensus Cast Socio-Economic Cast (SECC) paling anyar sing digunakake kanggo ngenali penghasilan rumah tangga kanthi nyinaoni pakaryan lan banjur nggolongake ahli waris sing cocog. Iki wis ngasilake pangarep-arep anyar kanggo sektor kesehatan ing India.
Sadurunge nyoba ngrancang rencana jangkoan kesehatan nasional kanggo negara apa wae, kita kudu ngerti dhisik apa sejatine determinan sosial lan ekonomi kesehatan? Macem-macem dimensi kesehatan ditemtokake dening umur, jenis kelamin, faktor lingkungan kaya polusi lan owah-owahan iklim, gaya urip amarga globalisasi lan urbanisasi kanthi cepet ing lanskap negara. Komponen sing kuwat, utamane ing negara berkembang kaya India, minangka penentu sosial sing nganggep penghasilan pribadi saka kulawarga lan kemiskinan.
Wong sing stabil kanthi finansial ora nandhang kekurangan nutrisi lan umume luwih gampang nandhang masalah degeneratif sing ana gandhengane karo umur. Ing tangan liyane, wong mlarat ngadhepi masalah kesehatan liyane amarga diet ala, sanitasi, banyu ngombé ora aman etc. Mulane, ing India, income punika determinant banget kesehatan. Penyakit infèksi kaya tuberkulosis, malaria, dengue lan influenza saya mundhak. Negara kasebut ngadhepi masalah penyakit kronis sing ora ditularake kaya diabetes, penyakit kardiovaskular lan kanker. Iki dadi penyebab utama kematian.
Sektor kesehatan India ana ing transisi sing didorong dening faktor sosial-ekonomi kesehatan. Dadi, sanajan jaminan kesehatan diwenehake kanggo kabeh lapisan masyarakat, yen penghasilane ora mundhak lan ora entuk omah lan jaminan sosial, mula ana kemungkinan minimal kanggo nambah status kesehatane. Cetha yen ningkatake status kesehatan saben wong minangka fenomena multi-dimensi multifaktorial - variabel gumantung sing gumantung ing macem-macem variabel bebas. Lan, panyedhiya jaminan kesehatan sing apik mung minangka salah sawijining variabel. Variabel liyane yaiku omah, panganan, pendhidhikan, sanitasi, banyu ngombe sing aman lan liya-liyane. Yen ora digatekake, masalah kesehatan ora bakal rampung lan jaminan kesehatan sing ditawakake ora ana artine.
ing Skema Ayushman Bharat, total pengeluaran kanggo jaminan kesehatan bakal adhedhasar 'premi sing ditemtokake pasar' sing ditrapake dening perusahaan asuransi. Kanggo ngerteni konsep skema kasebut, mula kudu ngerti apa tegese asuransi. Asuransi minangka mekanisme finansial kanggo ngurus risiko sing ana gandhengane karo kahanan tartamtu. Nalika perusahaan asuransi nyedhiyakake 'asuransi kesehatan', tegese perusahaan mbayar layanan kesehatan menyang rumah sakit liwat korpus sing wis dibangun utawa ditampa saka premi sing diwenehake dening kabeh kontributor.
Kanthi tembung sing luwih gampang, yaiku dhuwit premi sing diklumpukake saka kontributor sing banjur dibayar menyang rumah sakit dening perusahaan asuransi. Iki minangka sistem pambayar pihak katelu. Perusahaan minangka pembayar lan kanggo mbayar layanan kasebut kudu duwe dhuwit sing cukup. Dadi, yen n jumlah wong sing bakal diwenehi jangkoan kesehatan, banjur x jumlah dhuwit dibutuhake saben taun lan kudu ngerti saka ngendi dana iki bakal teka. Sanajan jumlah x disetel dadi angka sing sithik, ujare INR 10,000 setaun (udakara GBP 800), pedunung ing ngisor Garis Kemiskinan (BPL) India kira-kira 40 crores (400 yuta) dadi pira jumlah sing dibutuhake kanggo nutupi akeh kasebut. wong saben taun. Iku nomer gigantic!
Ing Ayushman Bharat, pamrentah bakal mbayar jumlah kasebut lan bakal dadi 'pembayar' nalika uga dadi 'panyedhiya'. Nanging, pamrentah ora duwe pilihan kajaba ngunggahake pajak langsung lan ora langsung sing wis dhuwur banget kanggo negara berkembang ing India. Dadi, dana kasebut pungkasane bakal teka ing kanthong rakyat, nanging pemerintah bakal dadi 'pembayar'. Sampeyan kudu cukup cetha yen dhuwit gedhe dibutuhake kanggo proyek skala iki lan luwih jelas babagan carane keuangan bakal ditindakake tanpa menehi beban pajak sing abot kanggo warga.
Aspek penting liyane kanggo ngetrapake lan nglakokake skema kesehatan yaiku njamin budaya kerja sing bener kalebu kepercayaan lan kejujuran lan transparansi sing dhuwur. Salah siji fitur inti saka Ayushman Bharat punika federalism collaborative lan koperasi lan keluwesan kanggo kabeh 29 negara ing negara. Unit kesehatan sing diduweni pemerintah kalebu panti jompo lan rumah sakit ora bisa ngrampungake kanthi lengkap kanggo populasi sing saya tambah akeh, pemain swasta duwe saham utama ing sektor kesehatan India. Dadi, proyek kasebut mbutuhake kolaborasi lan kerjasama antarane kabeh pemangku kepentingan - perusahaan asuransi, panyedhiya kesehatan lan administrator pihak katelu saka pemerintah lan sektor swasta lan kanthi mangkono njamin implementasine sing lancar bakal dadi tugas sing gedhe banget.
Kanggo entuk pilihan sing adil saka ahli waris, kabeh wong bakal diwenehi surat sing duwe kode QR sing banjur bakal dipindai kanggo ngenali demografi kanggo verifikasi kelayakane kanggo skema kasebut. Kanggo gamblang, ahli waris mung kudu nggawa ID sing diwènèhaké kanggo nampa perawatan gratis lan ora ana dokumen identifikasi liyane sing dibutuhake, sanajan kertu Aadhar. Mung implementasine efektif lan eksekusi skema kesehatan gratis yen ditindakake bisa ngrusak sistem kesehatan masyarakat ing India.
***
